De storm van  donderdag 18 januari raast over Nederland  en wij:  Klaas, Henk, Adrie en Jo staan bepakt en bezakt op Schiphol. We zijn de werkgroep voor de speeltuin ‘De Hoop’ die gebouwd gaat worden in Guinee-Bissau. Helaas onze vlucht wordt gecanceld. Er wordt een hotel voor ons geboekt. Nog even wachten op de taxi!  500 wachtenden voor ons. Dat wordt nachtwerk! Wat een chaos! We besluiten te overnachten op Schiphol. Vloeroppervlak genoeg ……

Vrijdagnacht landen we op Airport Bissau. Zaterdag het laatste deel van onze reis naar het project in Buba. Nog 240 kilometer te gaan over slecht asfalt.  Na 4,5 zien het projecthuis voor ons opdoemen.  Moe maar vol spanning voor de komende weken pakken we onze spullen uit.

Zondag, dag van rust, alles anders  maar zo bijzonder.  De dienst met veel gezang, uitgebreide afkondigen en een dominee in een kleurrijk kostuum. Woordverkondiging uit Nehemia 1. Oproep om te leven met de God van de Bijbel. We voelen de verbondenheid.

Maandagochtend is het zover. Eindelijk aan de slag na maanden van voorbereiding.  20 jongeren komen ons helpen waarvan sommigen doofstom zijn.  We beginnen met de schommels. Alles wordt pasklaar gemaakt en lasser Francelino last het vakkundig vast. De grond moet bewerkt worden en deze is keihard. Hier geen machines die het grondwerk doen maar jongeren die met man en macht deze klus klaren.  Er wordt beton gestort en geschilderd.  Er komt een huisje bij de kabelbaan en een kettingbrug. Het werk vordert in de loop van de 2,5 week. Daar is de klimwand, een duikelstang, draaimolen en een glijbaan.

De vlaggetjes wapperen op het projectterrein en de kinderen dragen oranje petjes.  Het is feest!  Vandaag  6 februari de officiële opening van speeltuin ‘ De Hoop’. Er zijn 200 kinderen samen met hun ouders of verzorgers. Daarnaast afgevaardigden van het bestuur, het leger, Rode Kruis en de Moslim gemeente. De dominee uit Bubu verrichtte de officiële openingshandeling.
We worden uitgebreid bedankt maar het verhaal van een opa maakt het meeste indruk. Hij vertelt: Zijn kleinzoontje die gehandicapt is zou weggegooid of gedumpt worden na zijn geboorte.  Marianne en Gerda, de veldwerkers, hebben ervoor gezorgd dat dit niet is gebeurd. Hij is opgenomen in het project Jedidja. Nu ziet hij zijn  kleinzoontje hier spelen en is intens dankbaar dat hij leeft! Ons gemoed schiet vol! Ja, daar hebben we het voor gedaan!  We kijken om ons heen en zien stralende kinderen die genieten van de speeltuin.  Onze klus ziet erop. We vertrekken weer naar huis maar er staan beelden in ons netvlies gekerfd die we nooit meer zullen vergeten.

Aan Hem alle eer die ons de gezondheid heeft gegeven om ons steentje bij te dragen voor Zijn Koninkrijk.