‘Want een iegelijk, die den Naam des Heeren zal aanroepen, zal zalig worden. Hoe zullen zij dan Hem aanroepen, in Welken zij niet geloofd hebben? En hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?’ Romeinen 10:13-14

Voorstellen
Mijn naam is Marije Meerkerk. In december 2015 ben ik vanuit Bleskensgraaf, een dorp in de Alblasserwaard, verhuisd naar Moekatsjevo, een gezellig stadje in het zuidwesten van Oekraïne. Een halfuur rijden vanaf Moekatsjevo ligt het kleine dorpje Dombok. Hier mag ik werken onder de zigeuners.

Oog voor de Roma
In Oekraïne wonen veel Roma, een zigeunervolk dat grote armoede kent. Een volk dat met de nek wordt aangekeken, ook door christenen. Maar ik weet zeker dat God ook de Roma op het oog heeft. Hij geeft ons zelfs de opdracht om ons te ontfermen over de armen.

Eerste kennismaking
In 2009 maakte ik voor het eerst kennis met Oekraïne. Na het afronden van mijn studie SPH heb ik toen tweeënhalve maand in een ziekenhuis mogen zorgen voor kinderen die door hun ouders waren achtergelaten. Dat ik een jaar later voor een halfjaar zou terugkeren, had niemand verwacht. Ik ook niet.

Groeiend verlangen
Het jaar na mijn eerste kennismaking met Oekraïne groeide mijn liefde voor het land en werden mijn hart en ogen geopend voor de zigeuners en de kinderen die opgroeien in kindertehuizen. Ik kreeg het verlangen om hen te vertellen over onze God, Die ook naar hén omkijkt. Elke keer als ik sindsdien naar Oekraïne ging om weer een aantal weken in het ziekenhuis te werken, groeide mijn verlangen om de Roma over God te vertellen. Toen ik eenmaal weer in Nederland was, ging mijn verlangen niet weg. Het bleef en werd sterker. Ik geloof dat God mij dat verlangen gegeven heeft. Daarom heb ik er gehoor aan gegeven en ben ik na een tijd van voorbereiding naar Oekraïne uitgezonden.

Zigeunerkamp Dombok
Aan de rand van Dombok ligt een klein zigeunerkamp. Hier wonen zo’n 60 gezinnen in 30 huisjes. De straten in het kamp zijn onverhard en de huisjes klein en tochtig. Er wordt vaak met meerdere personen op één bedbank geslapen. Koken gebeurt op kleine kookstelletjes die met vuur gestookt worden en waarin twee gaten zitten waar de pannen op gezet kunnen worden. In het kamp wonen ongeveer 160 kinderen in de leeftijd van nul tot zestien jaar. De meeste jongeren beginnen vanaf hun zestiende al met het stichten van een gezin. Dat is de cultuur van de zigeuners. Ze trouwen jong met als gevolg dat er elke vijftien jaar een nieuwe generatie is. Hierdoor zijn er veel kleine kinderen.

Roma en onderwijs
De kinderen in het kamp zijn veelal ongeschoold. Dit komt doordat naar school gaan en leren niet heel hoog in het vaandel staan bij de zigeuners. Er zijn echter ook andere redenen waarom de kinderen niet naar school gaan. Één van die redenen is de taal. Omdat een deel van de dorpen in deze regio ooit tot Hongarije behoorde, spreken veel kinderen thuis Hongaars. Op school wordt echter Oekraïens gesproken met als gevolg dat de kinderen er niet veel van begrijpen.

Daarnaast sluit het schoolprogramma ook niet echt aan bij de zigeuners. Tot hun zevende jaar hebben de kinderen thuis gezeten en niets geleerd. Nu moeten ze opeens stilzitten in een klas en dingen leren die worden uitgelegd in een andere taal. De zin om naar school te gaan neemt hierdoor bij de kinderen snel af. Tegen de tijd dat ze tien jaar zijn, zijn de meeste kinderen al afgehaakt.

Preschool
Om de kloof tussen thuis en school kleiner te maken, ben ik een preschool gestart. Kinderen van drie tot zes jaar komen hier één ochtend in de week spelen, knutselen, zingen, leren en ontdekken. Ik leer ze basiskennis aan waardoor ze voor school al het één en ander weten. Ook leer ik ze de Oekraïnse taal. Hierdoor wennen ze aan de woorden en gaan ze het zelf gebruiken. De woorden die we leren, komen van pas op school en in het dagelijks leven. Naast alle kennis die ze nodig hebben voor dit leven, leer ik ze ook over God. We zingen liedjes, leren teksten, horen bijbelverhalen en leren bidden. Op deze manier horen ze van God en ik bid dat ze Hem zelf ook zullen gaan dienen.

Kinderclubs
Als de kinderen tien jaar oud zijn, kunnen de meesten nog niet lezen en schrijven. De enkeling die wél naar school gaat, heeft wel leren schrijven, maar heeft geen idee wat hij schrijft omdat hij niet heeft leren lezen. Voor de kinderen vanaf tien jaar ben ik daarom een meidenclub en een jongensclub gestart. Één of twee keer per week komen de kinderen naar de club om daar een paar uur lang onderwijs te krijgen in lezen, schrijven, rekenen en algemene wereldkennis. Ook op de clubs klinkt het Evangelie. Hier leer ik de tieners de basis van het geloof.

Uiteindelijke doel
Ik houd van het contact met alle doelgroepen en hoop dat mijn werk eraan mag bijdragen dat er een nieuwe generatie op zal groeien, die basiskennis heeft van het christelijk geloof, God persoonlijk mag leren kennen en het geloof ook zal uitleven.

Doneren via de doneer knop kost € 0,35 per transactie. Uw bijdrage overmaken via onderstaand bankrekeningnummer is kosteloos.

IBAN: NL70 RABO 0157 5187 44, ten name van: Stichting Kimon
Vergeet niet om bij een bankoverschrijving de naam van de veldwerker te vermelden. (Marije Meerkerk)