‘En zij uitgegaan zijnde, predikten overal, en de Heere wrocht mede en bevestigde het Woord door tekenen, die daarop volgden. Amen.’ (Markus 16:20)

Voorstellen
Mijn naam is Gerda Klaver Natchende. In 2003 ben ik als veldwerkster uitgezonden naar Guinee-Bissau om in dit straatarme en onderontwikkelde land aan de slag te gaan met gezondheidszorg en kinderevangelisatie. Op 27 november 2020 ben ik getrouwd met Edi. Als kleine meid werd mij, net als iedereen, weleens gevraagd: ‘Wat wil je worden als je groot bent?’ Steevast antwoordde ik dan: ‘Zendingszuster!’ Nu bouw ik aan project Jedidja in een land waar de nood en de onwetendheid groot is. Samen met vrijwilligers mag ik ervoor zorgen dat gehandicapte kinderen en hun omgeving zorg en begeleiding ontvangen.

De weg naar Guinee-Bissau
Voordat de Heere me naar Guinee-Bissau riep, had ik al een hele leerschool in Nederland gehad. Ik had de hbo-v gedaan en cursussen ontwikkelingswerk en kinderevangelisatie gevolgd. Ik wilde graag iets met deze kennis doen en bad God wat ik moest doen. Toen viel mijn oog op een advertentietekst. Het paste precies bij mij: het werk was een combinatie van kinderevangelisatie en verpleegkunde. Op dat moment werkte ik als verpleegkundige op een chirurgische afdeling, gaf ik één dag in de week gezondheidskunde op het voortgezet onderwijs en was ik als vrijwilliger betrokken bij asielzoekers en de zondagsschool.

Kennisoverdracht
Eerlijk gezegd wist ik niet eens waar Guinee-Bissau lag! Wel wist ik welke ervaring ik inmiddels had en welk werk bij me paste, omdat ik daarvoor geschikt gemaakt was. Het overbrengen van kennis heeft mij altijd aangetrokken. ‘Leer het anderen, dan kunnen ze het zelf’. Hierbij denk ik aan de school, aan het naaiwerk met asielzoekers, aan het leiden van de kinderclub in ons dorp, waar ook weer anderen opgeleid werden en aan de leerlingenbegeleiding in het ziekenhuis. En nu… aan de gezondheidswerkers en moeders uit de dorpjes van Guinee-Bissau, aan wie ik mijn kennis mag overdragen over gezondheid en ziekte. Maar ook denk ik aan de jongeren, die ik Bijbelverhalen leer vertellen op de kinderclub.

Een nieuwe familie
‘Laat de kinderen tot Mij komen’. Graag wil ik gehoor geven aan deze opdracht die Jezus Zelf aan Zijn discipelen gaf. In het plattelandsdorpje Foia woonde ik met mijn zogenaamde ooms en tantes; elke oudere persoon noem je hier namelijk tiu of tia. Ook heb nieuwe broers en zussen gekregen en zelfs kinderen: ‘Li i bu fiju’, ofwel: ‘Hier is je kind’, wordt er dan gezegd. Met verschillende kinderen heb ik een speciale band gekregen, omdat ze bijvoorbeeld erg ziek zijn geweest. Een heel speciale band heb ik met ‘mijn’ kinderen in Enxude, die bij een natuurgeneesdokter wonen, maar wel mee mogen naar de kerk. En wat zijn ze blij als ze met me mee mogen!

‘Mijn’ kinderen
Ook Etie woont daar. Zij heeft een soort reuma, waardoor ze erg veel pijn gehad heeft. Gelukkig mag het beter met haar gaan en kan ze nu helpen bij het werk. Ook mag ik zeggen dat het beter gaat, omdat ze de Heere Jezus lief heeft leren krijgen. In 2009 is ze gedoopt. En Quedele (25-04-2004) was heel lang m’n zorgenkindje. Hij is op 26 augustus 2011 overleden.

De eerste jaren
De eerste jaren in Guinee-Bissau hadden we een kleine kliniek waar ik consulten deed. Daardoor had ik veel contact met de bevolking. Ook deed ik kinderevangelisatiewerk. Door de jaren heen kwam ik heel wat nood tegen onder de bevolking. Ook onder de kinderen: lichamelijke, sociale en geestelijke armoede. De kinderen met een handicap trokken met name mijn aandacht. Wie zorgt er voor hen? De familie heeft vaak geen tijd, geen ervaring en geen mogelijkheden om hen te helpen. ‘Help degenen die geen helper hebben’, zegt Gods Woord (naar Psalm 72: 12 en 13). Door de jaren heen zijn veel kinderen met een handicap op mijn pad gekomen. Anderen zijn gegaan of moesten we door de dood verliezen. Verliezen …? Of heeft de Heere hen verlost uit hun lijden, omdat het Hem goed dacht enkelen van dezen bij Zich te hebben?

Stemloze hulpvraag
Domingos, Nildi, Glode, Buassat, Manel, Male, Dabana, Pana, Ngasumba, Biomande, Fadul, Famaquea, Zico. Zomaar wat namen van kinderen die bij Jedidja geholpen worden. Voor u zijn dit allemaal vreemde namen, maar voor mij hebben ze een gezicht. Het zijn kinderen of jongeren met een beperking. Ze kunnen niet horen, lopen of praten, hebben problemen met de ogen of epilepsie en ga zo maar door. Zo zijn er velen die, omdat ze niet mee kunnen helpen en niet kunnen werken, door hun familie en door de samenleving als nutteloos worden gezien. Ze worden veracht. De allerkleinsten lopen zelfs het risico om weggeworpen te worden.

Voorbereiding en training
Voor deze kinderen met een handicap mag ik zorgen. De Heere heeft, al toen ik jong was, het verlangen gegeven om te mogen zorgen voor anderen die het veel minder hebben. Daarom ben ik verpleegkundige geworden en daarom ben ik les gaan geven en heb ik een opleiding gevolgd om mijn bevoegdheid te krijgen. Dit alles heeft ertoe geleid dat ik nu mijn werk beter kan doen. Een groot deel van mijn werk bestaat uit het trainen van vrijwilligers om de kinderen met een handicap te bereiken en te helpen.

Wegwijzer naar Christus
Door de vrijwillige medewerkers van het project mogen velen in aanraking komen met Gods Woord en met het zaligmakende verlossingswerk van Jezus Christus. Niet altijd is er de mogelijkheid voor, maar we mogen bidden dat de Heere Zelf deuren opent, zodat we de mogelijkheid krijgen om van Hem te getuigen. Wilt u daarvoor bidden?

Tenslotte
‘Houdt sterk aan in het gebed, en waakt in hetzelve met dankzegging; Biddende meteen ook voor ons, dat God ons de deur des Woords opene, om te spreken de verborgenheid van Christus, om welke ik ook gebonden ben; Opdat ik dezelve moge openbaren, gelijk ik moet spreken. Wandelt met wijsheid bij degenen, die buiten zijn, den bekwamen tijd uitkopende. Uw woord zij te allen tijde in aangenaamheid, met zout besprengd, opdat gij moogt weten, hoe gij een iegelijk moet antwoorden.’ (Kolossenzen 4: 2-6).

Doneren via de doneer knop kost € 0,35 per transactie. Uw bijdrage overmaken via onderstaand bankrekeningnummer is kosteloos.

IBAN: NL70 RABO 0157 5187 44, ten name van: Stichting Kimon
Vergeet niet om bij een bankoverschrijving de naam van de veldwerker te vermelden. (Gerda Klaver Natchende)