Voorstellen
Mijn naam is Stefanie de Wildt. Ik ben afkomstig uit Oud-Alblas en woon sinds 2017 in Oekraïne. Sinds begin 2020 ben ik hier via Stichting Kimon werkzaam. Samen geven we uitvoering aan onze visie en missie. In Pomichnaja bieden wij ‘beschadigde’, kansarme kinderen een veilige en warme plaats in een nieuwe woonvorm. Met elkaar leven we rondom een geopende Bijbel. Pomichnaja is een plaats op ongeveer drie uur rijden van Odessa, diep in Oekraïne.
De weg naar Oekraïne
Bijna vier jaar geleden was ik voor een werkvakantie in Oekraïne. Mijn conclusie was duidelijk: dit is geen plaats voor mij. Hier ooit wonen? Dat zou niets voor mij zijn. Ik had werk naar mijn zin in Nederland, mijn familie en vrienden. Nee, ik zou hen niet achter kunnen laten. Dat anderen dat kunnen prima, maar ik niet. Tot de Heere mij liet zien wat Hij wilde met mijn leven. Ik kon niet anders dan besluiten om in Oekraïne vrijwilligerswerk te gaan doen bij kansarmen.
Ervaring
Zo’n tweeënhalf jaar heb ik in Beregovo o.a. in een ziekenhuis gewerkt op de kinderafdeling. Deze kinderen waren uit huis geplaatst. Anderen waren bij het ziekenhuis achtergelaten door hun ouders. Deze kinderen brachten maanden, jaren alleen door in een klein bed. Er was geen moment aandacht en liefde van verplegend personeel. Als vrijwilliger mocht ik kinderen uit bed halen en hen liefde en aandacht geven.
Verandering
Door nieuwe wetgeving in Oekraïne is deze afdeling nu gesloten. Zo kwam er een einde aan mijn werk op de kinderafdeling. Naast het werk in de verpleging maakte ik al enige tijd contact in het zigeunerkamp. Dagelijks bezocht ik verschillende gezinnen in het kamp. In één van de gezinnen woonde een zwaar gehandicapt meisje. Moeder wist er niet goed raad mee. Nadat ik in het kamp integreerde nam ik het dagelijks voeden en verzorgen voor mijn rekening. Na een lange lijdensweg is Ludmilla op driejarige leeftijd door de Heere thuisgehaald. Met het sterven van Ludmilla eindigde mijn werk in de omgeving van Beregovo.
En verder?
Langere tijd leefde ik met het verlangen om meer te kunnen betekenen voor wees- en/of gehandicapte kinderen. Het was niet duidelijk wat Gods wil was. Waar zou mijn werk een vervolg krijgen? Op het gebed heeft de Heere opnieuw mijn weg wonderlijk willen leiden.
Een nieuwe bestemming
Ik raakte in contact met een wat ouder christelijk Oekraïens echtpaar. Met hen ben ik goed bevriend geraakt. Hun dochter (Alona), haar man (Andre) en hun drie kinderen hadden het verlangen om een familiehuis op te richten, een nieuwe woonvorm voor kinderen die beschadigd zijn geraakt in hun thuissituatie. Een woonvorm waar de uithuisgeplaatste kinderen een liefdevol en warm thuis ervaren. Zo anders dan de situatie in een kindertehuis van de overheid.
Vorig jaar ontving Andre tijdens een kerkdienst een predikant uit een ander deel van Oekraïne. De predikant uit Pomichnaja nodigde hen uit en vertelde dat drie jaar geleden een familiehuis was gebouwd naast het kerkgebouw. Al die tijd bidt de gemeente om een echtpaar dat de verzorging van weeskinderen op zich mag nemen.
Na een periode van gebed hebben Andre en zijn gezin de keuze gemaakt om te verhuizen naar Pomichnaja, een voor hun onbekende plaats. Een reis van 1000 kilometer, diep Oekraïne in. Daar besteedt hij nu dagelijks zijn krachten aan de opbouw van het familiehuis voor pleegkinderen. Al het vertrouwde hebben zij achter gelaten: familie, vrienden en de kerkelijke gemeente. Hun kinderen, Elvira (12), Timotheüs (10) en Simeon (5) moesten hun school en klasgenootjes achterlaten.
Hoewel ik niet wist waar Pomichnaja lag, wilde ik de plaats graag bezoeken. Ik heb gevraagd of de Heere mij bekend wilde maken of ik naar Pomichnaja zou moeten verhuizen. In mei 2019 ontving ik een uitnodiging om een kijkje te gaan nemen in Pomichnaja. Na een lange reis van 22 uur met de nachtrein, kwam ik in een heel ander gebied van Oekraïne.
De predikant heeft me rondgeleid in het familiehuis. Naast het familiehuis en de kerk staat een voormalige kleuterschool. De kerkelijke gemeente bidt al meerdere jaren of in dit gebouw een bediening Gods mag komen. Mijn bezoek aan Pomichnaja heeft de gemeente als een gebedsverhoring ervaren. Het besluit om voorgoed te verhuizen was snel gemaakt. Nu woon ik inmiddels al weer bijna twee jaar in Pomichnaja in de provincie Kirovohrad. Het gebied is niet te vergelijken met waar ik eerst woonde. Het is veel armer, het is vlakker, de wegen zijn nog veel slechter en er zijn veel minder voorzieningen en winkels. Ook is de werkloosheid in deze regio veel hoger.
Soms moeilijk
Ik woon hier als eerste en enige Nederlander. Kimon is als eerste organisatie werkzaam in dit gebied. Veel mensen begrijpen niet dat ik ben verhuisd naar dit gebied van grote armoede en weinig voorzieningen. En ja, ik moet eerlijk zeggen: soms is het wel eens moeilijk… Dan vraag ik mij af waarom ik naar een gebied in Oekraïne moest verhuizen waar zoveel armoede is. Het is niet altijd even gemakkelijk om hier te wonen en te werken. Het helpt mij echter altijd weer te beseffen dat het niet mijn persoonlijke keuze was, maar dat de Heere mij gezonden heeft.
Dagelijks werk
Ik woon en werk in het familiehuis. Iedere dag zet ik me volledig in voor de zorg van de pleegkinderen. Zo ondersteun ik tijdens de opvoeding, biedt ik regelmaat en structuur in het gezin en geef ik therapie aan Alonka (pleegkindje dat gehandicapt is). Doordat ik in een Oekraïens gezin woon, bevordert dat het leren van de Russische taal. Het lukt me om redelijke gesprekken te voeren in het Russisch en de Oekraïense taal ga ik steeds beter begrijpen.
Nieuw project
In Oekraïne wonen veel kinderen met een beperking. Ze wonen doorgaans in internaten waar de zorg erg slecht is. In de periode dat ik in het ziekenhuis van Oekraïne werkte, heb ik zelf gezien hoe deze kinderen wegkwijnden in hun bedjes. Vanuit deze ervaring is het verlangen ontstaan om een huis op te zetten voor gehandicapte kinderen. In het gebouw naast het familiehuis, hopen we een veilige haven te bieden aan deze kinderen. Een plaats waar we kinderen met een beperking mogen opvangen op basis van hetzelfde concept: liefdevolle verzorging, geïnspireerd op Bijbelse grond
Renovatie
Het gebouw waar we het nieuwe project ontwikkelen heeft een grote renovatie nodig. Voor de renovatie gestart kan worden zijn eerst voldoende middelen nodig. Regelmatig loop ik het gebouw binnen en stel mij dan het geluid van de kinderstemmetjes al voor. De veilige omgeving waar de warmte van een liefdevol gezin heerst. Wanneer de renovatie van het gebouw van start kan gaan is nog niet duidelijk. Wij zoeken sponsoren om deze kansarme kinderen een veilige toekomst te bieden. Helpt u mee?
Als u dit project wilt steunen, willen we u graag verder informeren. Neem gerust contact op met Kimon Nederland of met tfc@stefanieinoekraine.nl
Stefanie heeft ook een eigen website www.stefanieinoekraine.nl, met onder andere blogs, acties en een eigen webshop.
Doneren via de doneer knop kost € 0,35 per transactie. Uw bijdrage overmaken via onderstaand bankrekeningnummer is kosteloos.
IBAN: NL70 RABO 0157 5187 44, ten name van: Stichting Kimon
Vergeet niet om bij een bankoverschrijving de naam van de veldwerker te vermelden. (Stefanie de Wildt)
Bankoverschrijvingen zijn niet direct zichtbaar in de bovenstaande thermometer, maar worden periodiek toegevoegd.