Ik ben Stefanie de Wildt, afkomstig uit Oud-Alblas, 28 jaar en woon vanaf 2017 in Oekraïne. Sinds begin 2020 ben ik via Stichting Kimon werkzaam in Oekraïne. Samen geven we uitvoering aan onze visie en missie. Wij bieden “beschadigde” kansarme kinderen een veilige en warme plaats in een nieuwe woonvorm in Pomichnaja waar we leven rondom een geopende Bijbel. Een plaats op ongeveer drie uur rijden van Odessa. Diep in Oekraïne.
De weg naar Oekraïne
Bijna 4 jaar geleden was ik voor een werkvakantie in Oekraïne. Mijn conclusie was duidelijk. Dit is geen plaats voor mij. Hier ooit wonen? Dat zou niets voor mij zijn. Ik had werk naar mijn zin in Nederland, mijn familie en vrienden. Nee, ik zou hen niet achter kunnen laten. Dat anderen dat kunnen prima, maar ik niet. Tot de Heere mij liet zien wat Hij wilde met mijn leven. Ik kon niet anders dan te besluiten om in Oekraïne vrijwilligerswerk te gaan doen bij kansarmen.
Ervaring
Zo’n 2 ½ jaar heb ik in Beregovo o.a. in een ziekenhuis gewerkt op de kinderafdeling. Deze kinderen waren uit huis geplaatst. Anderen waren bij het ziekenhuis achtergelaten door hun ouders. Deze kinderen brachten maanden, jaren alleen door in een klein bed. Er was geen moment aandacht en liefde van verplegend personeel. Als vrijwilliger mocht ik kinderen uit bed halen en hen liefde en aandacht geven.
Verandering
Door nieuwe wetgeving in Oekraïne, is deze afdeling nu gesloten. Zo stopte mijn werk op de kinderafdeling. Naast het werk in de verpleging maakte ik al enige tijd contact in het zigeunerkamp. Dagelijks bezocht ik verschillende gezinnen in het kamp. In een van de gezinnen woonde een zwaar gehandicapt meisje. Moeder wist er niet goed raad mee. Nadat ik in het kamp integreerde nam ik het dagelijks voeden en verzorgen voor mijn rekening. Na een lange lijdensweg is Ludmilla op 3-jarige leeftijd door de Heere thuisgehaald. Met het sterven van Ludmilla eindigde mijn werk in de omgeving van Beregovo.
En verder?
Langere tijd leefde ik met het verlangen om meer te kunnen betekenen voor wees- of gehandicapte kinderen. Het was niet duidelijk wat Gods wil was? Waar zou mijn werk een vervolg krijgen? Op het gebed heeft de Heere opnieuw mijn weg wonderlijk willen leiden.
Een nieuwe bestemming
Een jaar geleden raakte ik in contact met een wat ouder christelijk Oekraïens echtpaar. Nu ben ik er goed bevriend mee geraakt. Hun dochter (Alona), haar man (Andre) en 3 kinderen hadden verlangens om een familiehuis op te richten. Een nieuwe woonvorm voor kinderen die beschadigd zijn geraakt tijdens de opvoeding. Een woonvorm waar de uit huis geplaatste kinderen een liefdevol en warm thuis ervaren. Zo anders als de situatie in een kindertehuis van de overheid.
Vorig jaar ontving Andre tijdens een kerkdienst een predikant uit een ander deel van Oekraïne. De predikant uit Pomichnaja nodigde hen uit en vertelde dat 3 jaar geleden een familiehuis was gebouwd naast het kerkgebouw. Gedurende 3 jaar bidt de gemeente om een echtpaar wat de bediening voor weeskinderen mag vervullen.
Na een periode van gebed hebben Andre en zijn gezin de keuze gemaakt om te verhuizen naar een onbekende plaats. Een reis van 1000 kilometer. Diep Oekraïne in. Daar besteed hij nu dagelijks zijn krachten aan de opbouw van het familiehuis voor pleegkinderen. Ze lieten al het vertrouwde achter zich. Familie, vrienden en de kerkelijke gemeente. Ook de kinderen, Elvira (12), Timotheüs (10) en Simeon (5) moesten hun school en klasgenootjes achterlaten.
Hoewel ik niet wist waar Pomichnaja lag, wilde ik de plaats graag bezoeken. Ook heb ik gevraagd of de Heere mij bekend wilde maken of ik naar Pomichnaja zou moeten verhuizen? Vorig jaar mei ontving ik een uitnodiging om een kijkje te gaan nemen in Pomichnaja. Na een lang reis van 22 uur met de nachtrein, kwam ik in een heel ander gebied van Oekraïne.
De predikant heeft me rondgeleid door het familiehuis laten zien. Naast het familiehuis en de kerk staat een voormalige kleuterschool. Mijn bezoek aan Pomichnaja heeft de gemeente als een gebedsverhoring ervaren. Het besluit om voorgoed te verhuizen was snel gemaakt. Nu woon ik sinds al 4 maanden in Pomichnaja in de provincie Kirovohrad. Het gebied is niet te vergelijken met waar ik eerst woonde. Het is veel armer, het is vlakker, er is een veel hogere werkeloosheid, er zijn nog slechtere wegen, veel minder voorzieningen en weinig winkels.
Het is wel eens moeilijk
Ik woon hier als eerste en enige Nederlander en Kimon is de eerste organisatie die in dit gebied werkzaam is. Veel mensen begrijpen niet dat ik verhuisde naar dit gebied van grote armoede en weinig voorzieningen. En ja, ik moet eerlijk zeggen soms is het wel eens moeilijk… Dan vraag ik mij af waarom ik naar een gebied in Oekraïne moest verhuizen waar zoveel armoede is? Het is niet altijd even makkelijk om hier te wonen en te werken. Dan helpt het mij altijd weer te beseffen dat het niet mijn persoonlijke keuze was, maar dat de Heere mij zond.
Opname eerste kinderen
Sinds 2 maanden zijn de eerste 3 pleegkinderen opgenomen in het gezin. Dima (6), Snezsana (3) en Alonka (1,5) zijn uit huis geplaatst na ernstige mishandeling, ziekte of ontwikkelingsachterstand. Alonka heeft door mishandeling een hersentrauma opgelopen. Dit heeft een handicap tot gevolg. Alonka is 1,5 jaar maar heeft de ontwikkeling van een 8 maanden oude baby. Snezsana wordt behandeld voor Tuberculose en Dima heeft veel angst ontwikkeld in de thuissituatie. Het zal een moeilijke en lange weg zijn! Wat is het een zegen wanneer deze kinderen in een omgeving liefdevol worden opgevoed en nu mogen horen van Christus, dat Hij naar deze aarde kwam ook voor hen.
Dagelijks werk
Ik woon niet alleen in het familiehuis, maar zet me er iedere dag helemaal voor in. Zo ondersteun ik tijdens de opvoeding, Biedt regelmaat en structuur in het gezin en geef therapie aan Alonka. Doordat ik in een Oekraïens gezin woon, helpt mij dit enorm bij de bevordering van de Oekraïense taal. Ik kan al redelijke gesprekken voeren in het Russisch en de Oekraïense taal ga ik steeds beter begrijpen.
Uitbreiding met 4 kinderen
De komende periode zullen we nog 4 nieuwe pleegkinderen verwelkomen. De woonvorm kan financieel gezien nog niet op eigen benen staan en is afhankelijk van hulp van buitenaf.
Ik ben niet alleen voor het werken in het familiehuis naar Pomichnaja verhuist, er zijn namelijk nog andere plannen.
Toekomst
In het gebouw naast het familiehuis, hopen we een veilige haven te mogen bieden voor gehandicapte kinderen. Een plaats waar we kinderen met een beperking mogen opvangen op basis van hetzelfde concept. Liefdevolle verzorging geïnspireerd op Bijbelse grond. In Oekraïne wonen veel kinderen met een beperking. Ze wonen doorgaans in internaten waar de zorg erg slecht is. Het gebouw waar we het nieuwe project ontwikkelen heeft een grote renovatie nodig. Voor de renovatie gestart kan worden zijn eerst voldoende middelen nodig. Regelmatig loop ik het gebouw binnen en stel mij dan het geluid van de kinderstemmetjes al voor. De veilige omgeving waar de warmte van een liefdevol gezin heerst. Wanneer zal de renovatie van het gebouw van start kunnen gaan? Wij zoeken sponsoren om deze kansarme kinderen een veilige toekomst te bieden. Helpt u mee? Als u dit project wilt steunen willen we u graag verder informeren. Neem gerust contact op met Kimon Nederland of met tfc@stefanieinoekraine.nl
